Neste 2020 a editorial Kalandraka volveu editar o libro Oliver Button é unha nena, de Tomie de Paola. Para quen non o coñeza, este autor e ilustrador é un americano cuxo particular estilo para traballar a liña, a cor e o deseño lle permiteu obter importantes premios como o Caldecott Honor Award, o Smithsonian Medal e o Regina Medal, entre outros. En 1990, foi nominado como ilustrador, pola sección estadounidense do IBBY, para o Premio Hans Christian Andersen, que é para a literatura infantil un dos máximos galardóns.
Tomie de Paola fixo algo moito máis importante ca todo isto, que foi escribir un conto dende a emoción, dende a sensibilidade e dende a empatía. Volcou os recordos da súa infancia e transformou a incomprensión en esperanza.
E isto é o que chega directamente ao corazón das nosas crianzas.
Oliver Button es una nena publicouse por primeira vez en 1979. Mirade se non cambiaron os nenos e as nenas… Sen embargo, se probades a contalo hoxe en día teredes de fronte a un neno ou a unha nena querendo subirse a ese tren. Porque este conto permite que se identifiquen co protagonista na súa experiencia vital, permite ser Oliver na procura da súa felicidade sen importarlle en absoluto o que os demais pensen.
Claro que o conto fala de intolerancia, claro que fala de humillación, de discriminación e de xénero, pero non o conta así. Porque esa non é a linguaxe da infancia, as etiquetas veñen máis tarde, as crianzas perciben todo o que os adultos etiquetamos a través da emoción e do sentimento impregnado na historia.
É certo que ás veces necesitamos un conto para explicar, que nos axude a presentarlle ao neno ou nena unha situación, ou que nos facilite compartir unha experiencia con eles. Exemplos disto son: Con Tango son tres, Ahora me llamo Luisa ou Roi quere ser mamá…pero crédeme que se pasan á historia será só por seren os primeiros (en falar diso).
Hai outros moitos contos diversos que, pola súa natureza, son transversais e representan a todo tipo de persoas, incluso ás máis pequenas. Polo de agora parece que un se identificará mellor canta máis marxe deixe a historia.
Monstruo Rosa de Olga de Dios, Sirenas de Jessica Love, Families, families, families de Suzanne Lang, El amor de todos los colores de Lucía Moreno Velo…
Tanto uns coma outros están nas Bibliotecas Municipais de A Coruña, porque é unha responsabilidade pública proporcionar ferramentas á infancia, para que da man das súas familias dsenvolvan un espíritu crítico ante a vida futura.
E nós, os bibliotecarios e bibliotecarias témolo claro, incluíndo todos estes contos nas nosas coleccións avanzamos cara á mellora, pois as bibliotecas son de raíz, axentes transformadoras da sociedade.